riderblog - motoblogi społecznoœci scigacz.pl

Śmierć to słowo klucz w każdym z nas. Gdy mówimy o śmierci człowieka nam bliskiego
jesteśmy poruszeni i cierpimy. Lecz jak to się ma do śmierci obcej osoby. Patrząc oczami
motocyklisty oraz zwykłego człowieka zauważyłem pewną rzecz związaną z tym zagadnieniem. Sięgając dalej chodzi mi tu o sprawę śmierci na drodze. Jeśli wykluczymy tu nam bliskie osoby, nasze osobiste cierpienie i traumę jaką przeżywamy można spojrzeć na drugą stronę. Jak ludzie reagują na "obcą śmierć" .

Nasuwa mi sie tu obraz widziany nie raz w moim życiu. Teraz wystarczy pogrzebać w pamięci.... i ??

Ulica roztrzaskany motocykl marki suzuki dalej stojący samochód na drodze z wgniecionymi drzwiami.Pogotowie , reanimacja motocyklisty na gołym asfalcie i mnóstwo  osób wookół. Teraz jeśli ktoś sobie to wyobraził zróbcie "screenshota" . Trwa akcja reanimacyjna , są ludzie którzy reanimują człowieka w walce o to by jego serce biło nadal dla osób których żyje , kocha. Jest on ojcem , synem albo narzeczonym dziewczyny która obecnie czeka na jego przyjazd. Siegamy dalej widzimy mnóstwo gapiów , widząc walkę o życie młodego chłopaka taranują się nie mal po to, by stanąć w pierwszym rzędzie. Niczym w teatrze każdy liczy na dobry widok. W rękach widać telefony, aparaty...nagrywające akt śmierci. Wśród 30 osób tylko jedna zaczęła reanimacje motocyklisty przed nadjeżdżająca karetką. Ta osoba teraz siedzi pobrudzona krwią na krawężniku ze spuszczoną głową w dół. "przecież robiłem co mogłem niech on przeżyje"
Wśród tłumu słychać teksty " ale się rozpierdolił , "nic z niego nie będzie reanimują go od 20 minut ". W pewnej chwili sanitariusz wstaje , dwóch pozostałych przykrywa ciało czarnym workiem zwiastującym koniec. Na drodze mimo iż można przejechać tworzą się kroki. Każdy kierowca musi zwolnic do 3km by spojrzeć i wziąć udział w "olimpiadzie" .

Wyrok zapadł śmierć wygrała a serce 22letniego chłopaka nie bije. Koniec przedstawienia , pierwszy rząd widowni rozchodzi się , za nim kolejny aż robi się pustka. Zobaczyli co chcieli. Przecież nie chodziło tu o ich syna , męża czy chłopaka . To nie boli prawda ? Pozostał jeden człowiek który nie może sobie darować tego co się stało.  Zastanawiacie się po co to piszę ? No przecież ludzi nie lubią śmierci prawda ?

Teraz kilka pytań....

Trzydzieści osób które chciało pomóc czy zobaczyć śmierć ? Zdjęcia i filmy by pomoc czy pochwalić się  że tam byli i widzieli to na żywo. Korek samochodów po to by przejechać obok bezpiecznie czy po to by móc chociaż na chwile zerknać jak reanimują kogoś w kałuży krwi ?

,,,i ten jeden człowiek który naprawde nie lubi śmierci , siedzący nadal na krawężniku.

To pytania na które odpowie sobie każdy z was. Mimo iż teoretycznie ludzie boją się śmierci to ją kochają do póki nie zaczyna boleć. Po 2001 roku i zamachu na wierze WTC w sieci jedną z najpopularniejszych stron internetowych "ciemnej strefy" była witryna prezentująca filmy oraz zdjęcia egzekucji a także wypadków śmiertelnych.
To przykre , gdyż ludzie okazują w większości znieczulice niż serce. Do póki nie jesteśmy w stanie  poczuć cierpienia , mamy tak naprawdę gdzieś to co mijamy każdego dnia , na drodze czy po prostu w naszym życiu.

Całego świata i ludzi nie da się naprawić. Jedynie możemy otaczać się takimi które zrobią wszystko nawet dla obcej osoby....takimi jak człowiek z sercem siedzący na krawężniku.


Zastanów się kim jesteś ty ?


Arafat MFR Radom